TRAVEL files: Λίμνη Πλαστήρα εκτός εποχής

Λίμνη Πλαστήρα εκτός εποχής

Είχα ξεχάσει πόσο όμορφο είναι να μπορείς να φύγεις όταν δεν φεύγουν όλοι οι άλλοι. Το να μην γίνεται χαμός από κόσμο γύρω σου και να μην βλέπεις ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι και καταιδρωμένοι να τα προφτάσουν όλα.

Λίμνη Πλαστήρα λοιπόν για ένα Σαββατοκύριακο – μια και άδεια τέλος – τέλη Σεπτεμβρίου. Ελάχιστος κόσμος, μια και ακόμα δεν έχουν αρχίσει οι χειμερινές αποδράσεις, πολύ φιλικοί άνθρωποι, πολύ καλή εξυπηρέτηση και βέβαια τιμές που σε άλλες εποχές ούτε που τις φαντάζεσαι.

Οι ευχάριστες εκπλήξεις:

ξενοδοχείο Αιολίδες

Απόσταση: τελικά δεν είναι τόσο μακριά απ’ την Αθήνα! 3.45', με τη βοήθεια των κοριτσιών απ’το ξενοδοχείο Αιολίδες στο οποίο μείναμε, παρόλο που ταξιδέψαμε βράδυ
Διαμονή: το ξενοδοχείο ήταν φανταστικό! Πολύ καλή τοποθεσία (Καλύβια Πεζούλας). Αν και δεν θα είστε μέσα στο δάσος, βρίσκεστε κοντά στην όχθη, τις ταβέρνες, τις δραστηριότητες και αρκετά χωριά. Όμορφα και άνετα δωμάτια, αλλά πάνω απ’ όλα εξαιρετική εξυπηρέτηση. Το συστήνω ανεπιφύλακτα και απ’όσα είδα στη γύρω περιοχή μάλλον είναι καλύτερο από πολλά ακριβότερα.
Το καλαθάκι με το πρωινό στις Αιολίδες!
φωτο: Α. Κάλκος

Πρωινό: σερβίρεται στο δωμάτιο, μέσα σε ένα μοσχομυριστό καλάθι του πικ νικ και ενώ μπορεί να μην είναι το μπουφέ πρωινό όπου θα γεμίσετε 2 κ 3 φορές το πιάτο σας, είναι τόσο όμορφο το σερβίρισμα του, που -πιστέψτε με -θα σας φτιάξει τη μέρα!

Αξιοθέατα:

ο καταρράκτης στο Ανθοχώρι

φωτο: Α. Κάλκος

ο καταρράκτης στο Ανθοχώρι - φανταστική διαδρομή, αν και ανηφορική κ με αρκετά σκαλιά, την οποία με χιόνια δεν μπορεί να τη δει κανείς και δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είναι με κόσμο. Ώρα για διαλογισμό, άσκηση και φόρτισμα μπαταριών.

το σήμαντρο στη μονή Πελεκητής

φωτο:Α. Κάλκος

Η μονή Πελεκητής. Απ' τα πιο όμορφα και κατανυκτικά μοναστήρια που έχω δει. Έρχεσαι σε επαφή με άλλες δυνάμεις και άλλες εποχές, απολαμβάνοντας μια πανέμορφη θέα.

η θέα απ' το παρατηρητήριο
φωτο: Α. Κάλκος

το παρατηρητήριο στο δρόμο πριν το φράγμα. Μη φοβηθείτε την παράκαμψη, η θέα είναι ασύλληπτη!

Καφές -φαγητό -ποτό:

ο κυρ Παντελής στην "καλή καρδιά"
φωτο: Α. Κάλκος

το καφέ-παντοπωλείο «η καλή καρδιά» στην Κερασιά: ο κυρ Παντελής και ο γιος του, θα καθίσουν μαζί σας για να ανταλλάξετε νέα και αναμνήσεις, γύρω από ένα καφεδάκι, ένα τσιπουράκι, ένα γλυκάκι. Η δε θέα απ΄τον αυλόγυρο της διπλανής εκκλησίας είναι φανταστική.

το καφέ-μπαρ «Άμπια» στα Καλύβια Πεζούλας: μπορεί κατά τ' άλλα να μην είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά μας άρεσε που πήγαμε για μπυρίτσα μετά το φαγητό και μας έφερε τυράκια-σαλαμάκια-τσιπς για να «μην την πιούμε ξεροσφύρι».
μερακλίδικο καφεδάκι σε κρασοπότηρο!
φωτο: Α. Κάλκος

η ταβέρνα «το τσαρδάκι» μετά το Λαμπερό: όσο κι αν πεινάτε, κρατηθείτε! Φανταστικό φαγητό, απ΄τις πιο ωραίες γεύσεις που έχω φάει εδώ και χρόνια νομίζω. Απίστευτα ευγενικοί και καλόκαρδοι άνθρωποι, παρόλο που είχαν μόλις σερβίρει τη μισή Καρδίτσα και ήταν εμφανώς εξουθενωμένοι! Χίλια μπράβο, γιατί μας θύμισαν μια ξεχασμένη Ελλάδα, αυτή της ποιότητας, της αυθεντικότητας και της ανθρωπιάς. Οι άνθρωποι δεν ήταν απλά ευγενικοί ήταν ο πραγματικός τους εαυτός, επαγγελματίες με όλη τη σημασία της λέξης, που σέβονται τα λεφτά που τους δίνεις. Το τέλειο κλείσιμο σε ένα πανέμορφο Σαββατοκύριακο! Λυπάμαι μόνο που φάγαμε τόσο πολύ που δεν δοκίμασα τον κορμό τους...

Οι δυσάρεστες εκπλήξεις:

Ο βοτανικός κήπος ήταν κλειστός και ακόμα αναρωτιέμαι γιατί
ποδήλατα λίμνης στη λίμνη Πλαστήρα
φωτο: Α. Κάλκος

πολλές δραστηριότητες, όπως το ποδήλατο λίμνης και η τοξοβολία, που ήθελα τόσο να κάνω ήταν κλειστές, προφανώς λόγω ελάχιστου κόσμου. Ευτυχώς μπορείτε πάντα να κάνετε πεζοπορίες, σκοποβολή και να νοικιάσετε κανονικό ποδήλατο.
η έλλειψη αρκετών φαγητών λόγω έλλειψης τουριστών: η μια ταβέρνα δεν έφτιαχνε πίτες, η άλλη δεν είχε φτιάξει αρκετό κοντοσούβλι ή συκώτι ή δεν έφτιαχνε βραστά κολοκύθια. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν φάγαμε άσχημα αλλά αισθανόσουν ότι ήθελες κάτι παραπάνω. Με εξαίρεση βέβαια « το Τσαρδάκι» που μας αποζημίωσε για όλα.
τα σκουπίδια: τα μαγαζιά και οι χώροι γενικά ήταν πεντακάθαροι και λαμπεροί. Όπου όμως ήταν μέρος που σύχναζαν ζευγαράκια, οικογένειες κ δεν ξέρω τι άλλο, έβλεπες παντού αποτσίγαρα, κουτιά από τσιγάρα, ποτήρια από φραπέδες, τενεκεδάκια από αναψυκτικά. Πολλά σημεία της όχθης, τα περισσότερα - πανέμορφα κατά τ’ άλλα - παρατηρητήρια κατά μήκος του δρόμου, ήταν λες και είχε πάρει κάποιος τον κάδο των σκουπιδιών και τον είχε αδειάσει εκεί. Πόσα πια να μαζέψει κ ο δήμος. Ας μάθουμε επιτέλους να πετάμε τα σκουπίδια μας στο καλάθι των αχρήστων΄και ας μεγαλώσουμε και την επόμενη γενιά με λίγη ευαισθησία. Έλεος!

Εν κατακλείδι: Κι αν γκρίνιαξα λίγο παραπάνω, είναι ένα ταξίδι που το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Θα σας δώσει δυνάμεις για να αντέξετε πολλές απ' τις δυσκολίες που έρχονται. Θα με θυμηθείτε...